27/2/11
Δωρεά ασθενοφόρου στο Κ.Υ. Αρεόπολης
Χθες στην Αρεόπολη, με την παρουσία του Διοικητή του Γενικού Νοσοκομείου Σπάρτης κ. Νικολάου Κουφού, παραδόθηκε στο Κέντρο Υγείας ένα καινούργιο ασθενοφόρο όχημα, το οποίο ύστερα από πολύπλοκες και χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες τέθηκε στην κυκλοφορία και εξυπηρετεί πλέον τις επείγουσες ανάγκες μεταφοράς ασθενών από τη Μάνη προς το Νοσοκομείο Σπάρτης. Το ασθενοφόρο είναι δωρεά από την κ. Ευγενία Κυριακάκου, εις μνήμην των γονέων και του συζύγου της Θεόδωρου Δημητρουλόπουλου. Εκεί βρέθηκε η κάμερα του ΕΛΛΑΔΑ ΤV η οποία κατέγραψε τη λιτή εκδήλωση παράδοσης και παραλαβής του ασθενοφόρου, καθώς και όσα αναφέρθηκαν από τους υπηρεσιακούς παράγοντες για την αναγεννητική προσπάθεια του Κέντρου Υγείας Αρεόπολης.
Πηγή: www.elladatv.gr
26/2/11
Το Κ.Υ. Αρεόπολης σε τροχιά εξέλιξης
ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΑΡΕΟΠΟΛΗΣ ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΕΞΕΛΙΞΗΣ
Νέα εποχή, στη μεταφορά ασθενών από και προς το Κ.Υ. Αρεόπολης, ανέτειλε με την ενεργοποίηση του ολοκαίνουριου οχήματος που η Ευεργέτις κ. Ευγενία Κυριακάκου – Δημητρουλόπουλου δώρισε στους Μανιάτες.Εκ μέρους του προσωπικού, αλλά ευρύτερα όλων των κατοίκων της ακριτικής μας περιοχής, οφείλω να της εκφράσω βαθύτατα ευγνωμοσύνη για την τόσο γενναία, αυθόρμητη και πολύτιμη δωρεά.
Τα απαρχαιωμένα, αναξιόπιστα και μη εξοπλισμένα ασθενοφόρα, με τα οποία η Πολιτεία εν έτει 2011 «υποστήριζε» τις ζωές των κατοίκων της Μάνης, την ψυχή τούτων των κακοτράχαλων πλην όμως πανέμορφων ακριτικών βράχων, μετά από πολυετή χρήση και συσσωρευμένη φθορά τέθηκαν σταδιακά σε ακινησία. Η αβεβαιότητα που ανέκυπτε σε κάθε μεταφορά συμπολίτη μας, είναι πια παρελθόν. Δρασκελίζοντας αλλεπάλληλα αναχώματα που καθυστέρησαν την παράδοσή του, το νέο ασθενοφόρο μεταφέρει κάθε Μανιάτη στο Γ.Ν. Σπάρτης γρηγορότερα και ασφαλέστερα από ποτέ.
Διαχρονικά, παρεμβάσεις ευαισθητοποιημένων συμπολιτών μας, αντίρροπες στην αδυναμία της Πολιτείας, ενισχύουν αποτελεσματικά τον αγώνα μας για αναβάθμιση των παρεχόμενων Υπηρεσιών στο μοναδικό Υγειονομικό Σταθμό της σαγηνευτικής αυτής γωνιάς της Γηραιάς Ηπείρου. Κι ο στόχος αυτός παραμένει κυρίαρχο μέλημα, ως την ημέρα που η τεκμηριωμένα αποτελεσματική μας παρέμβαση, θα αποτελέσει εφαλτήριο στην προσπάθεια αναμόρφωσης της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας σε Πανελλαδικό επίπεδο.
Χαιρετίζοντας τη νέα εποχή, με συγκίνηση και αίσθημα ευθύνης, το προσωπικό του Κ.Υ. Αρεόπολης προχωρεί στην πραγμάτωση πολυάριθμων στόχων.
Στον ανηφορικό δρόμο της εξέλιξης, πράξεις αγάπης όπως αυτή της κ. Ευγενία Κυριακάκου – Δημητρουλόπουλου μας δίνουν κουράγιο να συνεχίσουμε.
Οι ανάγκες, παραμένουν σημαντικές κι ασφαλώς, παρόμοιες πρωτοβουλίες μπορούν να οδηγήσουν στον Οργανισμό που όλοι οραματιζόμαστε.
Στον απόηχο της καινούριας σειρήνας, κωφεύοντας σε «άλλες» απ’ το χθες, με το βλέμμα στραμμένο στην ανατολή μιας μέρας μεγαλύτερης από κάθε προηγούμενη.
Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΑΡΕΟΠΟΛΗΣ
Dr. Ανάργυρος Δ. Μαριόλης
21/2/11
Εθελοντική Αιμοδοσία
Με ιδιαίτερη επιτυχία εστέφθη η κίνηση ευαισθητοποιημένων πολιτών της Μάνης, στις 21 Φεβρουαρίου 2011 με σκοπό την εθελοντική προσφορά αίματος και μυελού των οστών. Κατά την αιμοδοτική διαδικασία που διοργάνωσε το Κέντρο Υγείας Αρεόπολης και η Δημοτική Ενότητα Οιτύλου & Ανατολικής Μάνης σε συνεργασία με το Τμήμα Αιμοδοσίας του Γ.Ν. Σπάρτης, συλλέχθηκε σημαντικός αριθμός μονάδων αίματος για την Τράπεζα Αίματος του Κέντρου Υγείας Αρεόπολης, ξεπερνώντας κάθε προσδοκία, καθώς, μέρος αυτών θα διατεθούν και σε παιδιά με ειδικές ικανότητες.
Παράλληλα αποδείχθηκε ισχυρή αφορμή για την ευαισθητοποίηση όλων, στο θέμα της δωρεάς μυελού των οστών, που δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχει κερδίσει αποτελεσματικά την αποδοχή του κοινού.
Ευχαριστούμε θερμά το Δήμαρχο Ανατολικής Μάνης κ. Π. Ανδρεάκο ο οποίος και συνεχάρη τους πολίτες αλλά και το προσωπικό του Τμήματος Αιμοδοσίας του Γ.Ν. Σπάρτης για την άριστη συνεργασία μας.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες ανήκουν στους συμμετέχοντες, που με τη φλόγα του εθελοντισμού αναμμένη, ανταποκριθήκαν στο κάλεσμά μας και συντονιστήκαμε μαζί, στη συχνότητα της προσφοράς και της αλληλεγγύης.
Οι ανάγκες για αίμα στην Ελλάδα είναι μεγάλες. Όλοι μπορούμε να κάνουμε τη φλόγα να δυναμώσει.
Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΑΡΕΟΠΟΛΗΣ
Dr. Ανάργυρος Δ. Μαριόλης
20/2/11
9ο Πολυθεματικό Ιατρικό Συνέδριο Λακωνίας
http://www.belife.gr/magazine/images/stories/winter2010/fylladio_synedriou.pdf
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Παρασκευή 27 Μαΐου 2011
17:00 – 18.00 Εγγραφές
Εγγραφές θα πραγματοποιούνται καθ’ όλη την διάρκεια του συνεδρίου
18:00 – 19:15 Α’ στρογγυλό τραπέζι:
Επίκαιρα θέματα στην πρωτοβάθμια περίθαλψη
Συντονιστές: Παναγιώτης Λυκουσάς, Αλέξανδρος Βασιμπόσης
18:00 – 18:25 Κατάθλιψη
Ομιλητής: Αλέξανδρος Βασιμπόσης
18:25 – 18:50 Χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια
Ομιλητής: Αριστείδης Πατσατζής
18:50 – 19:15 Άνοια
Ομιλήτρια: Σταυρούλα Αλεβίζου
Σχόλια – Συζήτηση: Ανάργυρος Μαριόλης
19:15 – 19:30 Διάλειμμα
19:30 – 20:30 Β’ στρογγυλό τραπέζι:
Η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας το 2011
Συντονιστής: Ανάργυρος Μαριόλης
19:30 – 19:45 Η έλλειψη του οικογενειακού ιατρού, ευθύνεται για την κακοδαιμονία του Ε.Σ.Υ.; Ομιλητής: Φίλιππος Δομάγερ
19:45 – 20:00 Περιφερειακό ιατρείο: Αποστολή και στόχος στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου συστήματος υγείας
Ομιλήτρια: Παρασκευή Παυλάκου
20:00 – 20:15 Αποκεντρωμένος σχεδιασμός – Ολιστική φροντίδα υγείας. Θα τα καταφέρουμε; Η εμπειρία από το Κέντρο Υγείας Αρεόπολης
Ομιλητής: Ιωάννης Λεοντσίνης
20:15 – 20:30 Χαρτογραφώντας την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας στην Ελλάδα: Η πορεία προς το όραμα
Ομιλητής: Ανάργυρος Μαριόλης
21:15 Δείπνο Δήμου ανατολικής Μάνης
Παρασκευή 27 Μαΐου 2011
17:00 – 18.00 Εγγραφές
Εγγραφές θα πραγματοποιούνται καθ’ όλη την διάρκεια του συνεδρίου
18:00 – 19:15 Α’ στρογγυλό τραπέζι:
Επίκαιρα θέματα στην πρωτοβάθμια περίθαλψη
Συντονιστές: Παναγιώτης Λυκουσάς, Αλέξανδρος Βασιμπόσης
18:00 – 18:25 Κατάθλιψη
Ομιλητής: Αλέξανδρος Βασιμπόσης
18:25 – 18:50 Χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια
Ομιλητής: Αριστείδης Πατσατζής
18:50 – 19:15 Άνοια
Ομιλήτρια: Σταυρούλα Αλεβίζου
Σχόλια – Συζήτηση: Ανάργυρος Μαριόλης
19:15 – 19:30 Διάλειμμα
19:30 – 20:30 Β’ στρογγυλό τραπέζι:
Η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας το 2011
Συντονιστής: Ανάργυρος Μαριόλης
19:30 – 19:45 Η έλλειψη του οικογενειακού ιατρού, ευθύνεται για την κακοδαιμονία του Ε.Σ.Υ.; Ομιλητής: Φίλιππος Δομάγερ
19:45 – 20:00 Περιφερειακό ιατρείο: Αποστολή και στόχος στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου συστήματος υγείας
Ομιλήτρια: Παρασκευή Παυλάκου
20:00 – 20:15 Αποκεντρωμένος σχεδιασμός – Ολιστική φροντίδα υγείας. Θα τα καταφέρουμε; Η εμπειρία από το Κέντρο Υγείας Αρεόπολης
Ομιλητής: Ιωάννης Λεοντσίνης
20:15 – 20:30 Χαρτογραφώντας την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας στην Ελλάδα: Η πορεία προς το όραμα
Ομιλητής: Ανάργυρος Μαριόλης
21:15 Δείπνο Δήμου ανατολικής Μάνης
Σάββατο 28 Μαΐου 2011
Πρωϊνή Συνεδρίαση
09:30 – 11:00 Α’ στρογγυλό τραπέζι:
Παρουσίαση – Ανάλυση 3 περιστατικών παθολογικής κλινικής νοσοκομείου Σπάρτης
Συντονιστής: Γεώργιος Ασημακόπουλος
09:30 – 09:50 1ο περιστατικό:
Άνδρας 32 ετών σε κωματώδη κατάσταση και υπερκαλιαιμία
Ομιλητής: Ηλίας Κουτσογιώργης
Σχόλια – Συζήτηση: Καλλιόπη Ρηγάκη
09:50 – 10:10 2ο περιστατικό:
Γυναίκα 60 ετών με αδυναμία, καταβολή και παθολογική ηπατική βιοχημεία
Ομιλητής: Χρήστος Ιωαννίδης
Σχόλια – Συζήτηση: Παναγιώτης Καλαποθάκος
10:10 – 10:35 3ο περιστατικό:
Νεαρή γυναίκα με εμπύρετο και παγκυτταροπενία
Ομιλήτρια: Γεωργία Λιαντινιώτη
Σχόλια – Συζήτηση: Θεόδωρος Λουκόπουλος, Βασιλική Γιαννοπούλου
10:35 – 11:00 4ο περιστατικό:
Η χρήση του μη επεμβατικού μηχανικού αερισμούνστην οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια τύπου 2
Ομιλήτρια: Λαμπρινή Τίνα
11:00 – 11:30 Διάλειμμα – Καφές
11:30 – 12:15 Διάλεξη: Οι θεραπευτικές εξελίξεις στην υπέρταση
Ομιλητής: Νικόλαος Ζακόπουλος
Συντονιστής: Παναγιώτης Μπαλτόπουλος
12:15 – 14:00 Β’ στρογγυλό τραπέζι:
Το άλγος και η αντιμετώπισή του
Συντονιστές: Μαρία Τσιρώνη, Σοφία Ζύγα
12:15 – 12:40 Η φυσιολογία του πόνου
Ομιλητής: Γεώργιος Πανουτσόπουλος
12:40 – 13:05 Προσεγγίσεις και θεωρίες της αναλγησίας ανά τους αιώνες
Ομιλητής: Παναγιώτης Ανδριόπουλος
13:05 – 13:35 Σύγχρονες προσεγγίσεις της αναλγησίας σε χρονίως πασχόντες
Ομιλητής: Ευστάθιος Καστρίτης
13:35 – 14.00 Νοσηλευτικές παρεμβάσεις και ανακουφιστική φροντίδα
Ομιλητής: Στυλιανός Κατσαραγάκης
14:00 – 15:30 Διάλειμμα
Απογευματινή Συνεδρίαση
15:30 – 17:30 Α’ στρογγυλό τραπέζι:
Νοσοκομείο Μολάων – Παθολογική και χειρουργική κλινική
Συντονιστές: Γεώργιος Παπαγεωργίου, Νεοκλής Κρητικός
15:30 – 16:00 Σακχαρώδης διαβήτης 2011: Θεραπευτικοί στόχοι και αντιμετώπιση επιπλοκών
Ομιλητής: Άγγελος Χαραμής
16:00 – 16:30 Οστεοπόρωση – Θεραπευτική αντιμετώπιση
Ομιλητής: Σοφοκλής Μπακίδης
16:30 – 17:00 Χειρουργική αντιμετώπιση νόσων θυρεοειδούς
Ομιλητής: Νεοκλής Κρητικός
17:00 – 17:30 Αντιμετώπιση τραυματιών τροχαίων ατυχημάτων
Ομιλητής: Ευστάθιος Ανεσίδης
17:30 – 18:00 Διάλειμμα
18:00 – 20:00 Β’ στρογγυλό τραπέζι:
Πανεπιστήμιο Πατρών – Παθολογική κλινική: Τι νεότερο στην παθολογία
Συντονιστής: Χαράλαμπος Γώγος
18:00 – 18:30 Τι νεότερο στις λοιμώξεις
Ομιλητής: Χαράλαμπος Μπασιάρης
18:30 – 19:00 Τι νεότερο στην ογκολογία
Ομιλητής: Χαράλαμπος Καλόφωνος
19:00 – 19:30 Τι νεότερο στην ενδοκρινολογία
Ομιλήτρια: Βενετσάνα Κυριαζοπούλου
19:30 – 20:00 Τι νεότερο στην καρδιολογία
Ομιλητής: Γεώργιος Χάχαλης
20:00 – 20:30 Χαιρετισμοί επισήμων
20:30 – 21:15 Κεντρική διάλεξη συνεδρίου
Ομιλητής: Αθανάσιος Παπαβασιλείου
Καθηγητής Βιολογικής Χημείας Πανεπιστημίου Αθηνών
21:30 Επίσημο δείπνο συνεδρίου
Κυριακή 29 Μαΐου 2011
09:30 – 11:00 Α’ στρογγυλό τραπέζι:
Η εμπειρία της χειρουργικής κλινικής του νοσοκομείου Σπάρτης στις «ανοιχτές» και τις «λαπαροσκοπικές» επεμβάσεις
Συντονιστές: Γεώργιος Σολωμού, Σωτήριος Σωτηριανάκος
09:30 – 09:50 Χειρουργικές επεμβάσεις την τελευταία 3ετία
Ομιλητής: Νικόλαος Βέργαδος
09:50 – 10:10 Εφαρμογές σύγχρονης τεχνολογίας στη χειρουργική κλινική του νοσοκομείου Σπάρτης
Ομιλητής: Σωτήριος Σωτηριανάκος
10:10 – 10:30 Αντιμετώπιση κηλών στη χειρουργική κλινική
Ομιλητής: Σπυρίδων Αρναούτος
10:30 – 11:00 Η πρακτική της χειρουργικής κλινικής στη χειρουργική του παχέως εντέρου
Ομιλητής: Γεώργιος Σολωμού
11:00 – 11:30 Βραβεία εργασιών και ανακοινώσεων
Παρουσίαση των δύο βραβευθέντων εργασιών
Απονομή βραβείων και επαίνων
Λήξη Συνεδρίου
17/2/11
Γενική Ιατρική και Εθνικό Σύστημα Υγείας: σύγχυση εννοιών και στόχων
Γενική Ιατρική και Εθνικό Σύστημα Υγείας: σύγχυση εννοιών και στόχων
Ομιλητής: Θ. Δ. Μουντοκαλάκης, Καθηγητής Παθολογίας Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών
Συντονιστής: Α. Μαριόλης, Επιστημονικός Υπεύθυνος Κέντρου Υγείας Βύρωνα
Μάιος 2005 Κέντρο Υγείας Βύρωνα, Αθήνα
Στο μυθιστόρημά του με τίτλο «1984», ο George Orwell είχε εφεύρει τον όρο “newspeak” για να περιγράψει μια «νέα γλώσσα», που το ολοκληρωτικό καθεστώς της Ωκεανίας, με επικεφαλής το «Μεγάλο Αδελφό» (“Big Brother”), χρησιμοποιούσε για να ελέγξει τη βούληση των κατοίκων της φανταστικής αυτής χώρας του μέλλοντος (το μυθιστόρημα είχε εκδοθεί το 1949). Παραδείγματα της «νέας γλώσσας» ήταν τα συνθήματα: «Ο πόλεμος είναι ειρήνη», «Η ελευθερία είναι σκλαβιά», «Η άγνοια είναι δύναμη». Με την επινόησή του αυτή, ο συγγραφέας κατόρθωσε να αναδείξει τη επίδραση της γλώσσας στη σκέψη και την παραπλάνηση στην οποία μπορεί να οδηγήσει η σύγχυση των εννοιών. Την ανάγκη κατανόησης του περιεχομένου των όρων ως προϋπόθεση κάθε εκπαίδευσης είχε εκφράσει πριν από πολλούς αιώνες ο Αντισθένης, ο κυνικός φιλόσοφος του 4ου π.Χ. αιώνα, με το ρητό: «Αρχή παιδεύσεως η των ονομάτων επίσκεψις». Στο κείμενο που ακολουθεί γίνεται προσπάθεια «επίσκεψης» δύο «ονομάτων» -ή καλύτερα, δυο όρων: του όρου «γενικός γιατρός» και του όρου «Εθνικό Σύστημα Υγείας», σε μια προσπάθεια ανίχνευσης των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η γενική ιατρική στη χώρα μας.
Τι είναι γενικός γιατρός
Τι είναι, λοιπόν, ο γενικός γιατρός; Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, η απάντηση δεν είναι εύκολη κι αυτό αποδεικνύεται από το πλήθος των ορισμών που έχουν κατά καιρούς δοθεί - και εξακολουθούν να αναθεωρούνται μέχρι σήμερα - για τη Γενική Ιατρική. Ίσως πιο εύκολο από το να απαντήσει κανείς στο ερώτημα «τι είναι ο γενικός γιατρός» είναι το να προσδιορίσει το «τι δεν είναι ο γενικός γιατρός». Είναι, λοιπόν, βέβαιο ότι ο γενικός γιατρός δεν είναι ο γιατρός που ξέρει λίγα από όλα, αλλά ούτε και ο μη ειδικός γιατρός. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μερικές χώρες, για την αποφυγή της ταύτισης του γενικού γιατρού με τον ανειδίκευτο γιατρό, αντί του όρου Γενική Ιατρική χρησιμοποιείται ο όρος Οικογενειακή Ιατρική.
Ένας από τους πιο εύστοχους ορισμούς της Γενικής Ιατρικής είναι αυτός που έχει προταθεί από το Royal Australian College of General Practitioners. Σύμφωνα με τον ορισμό αυτό, «Γενική Ιατρική είναι εκείνη η συνιστώσα του συστήματος φροντίδας υγείας που προσφέρει αρχική, συνεχιζόμενη, πλήρη και συντονισμένη ιατρική φροντίδα για όλα τα άτομα, τις οικογένειες και τις κοινότητες και που απαρτιώνει τις τρέχουσες βιοϊατρικές, ψυχολογικές και κοινωνικές αντιλήψεις για την υγεία». Εξ άλλου, η American Academy of Family Physicians ορίζει ότι η Οικογενειακή Ιατρική “…είναι προσωποποιημένη φροντίδα που εμπεριέχει μια μοναδική αλληλεπίδραση και επικοινωνία ανάμεσα στον άρρωστο και το γιατρό”.
Μιλώντας, το 1944, στα μέλη του Βασιλικού Κολεγίου των Βρετανών γιατρών, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ είχε πει: ««Όσο πιο βαθιά μπορείς να δεις κοιτώντας πίσω, τόσο μακρύτερα μπορείς να δεις μπροστά». Μια αναδρομή στο παρελθόν μπορεί, πράγματι, να βοηθήσει στην απάντηση των πολλών ερωτημάτων που υπάρχουν γύρω από τη θέση που κατέχει σήμερα ο γενικός γιατρός στο σύστημα υγείας της χώρας μας. Πριν από την ιστορία υπάρχει η προϊστορία. Στη χώρα μας, όπως και παγκοσμίως, η προϊστορία της Γενικής Ιατρικής ανάγεται στην εποχή της Ιατρικής της Υπαίθρου. Ιδού πώς περιγράφει το γιατρό της Ελληνικής υπαίθρου (περιγράφοντας ουσιαστικά τον πατέρα του) ο αείμνηστος Γεώργιος Μερίκας: Ήταν ο γιατρός «…που μ’ ένα ηλεκτροφάναρο κι ένα σύντροφο αγωγιάτη, διέτρεχε τους κατσικόδρομους του Μαλεβού (Πάρνωνα) και πρόσφερε με προθυμία, αγάπη και αλτρουισμό την όση μπορούσε να παράσχη ιατρική βοήθεια, χωρίς να υπολογίση αν ο προς περίθαλψη ήταν πλούσιος ή πένης, δίκαιος ή αμαρτωλός, βενιζελικός ή βασιλικός…». Στη χώρα μας, η ειδικότητα της Γενικής Ιατρικής καθιερώθηκε για πρώτη φορά με νόμο το 1952. Τότε, για την απόκτηση του τίτλου της ειδικότητας της Γενικής Ιατρικής απαιτούνταν 18 μήνες εκπαίδευσης. Την ειδικότητα απέκτησαν τότε μόνο πέντε γιατροί. Το 1976 απονεμήθηκε η «ειδικότητα» του γενικού γιατρού σε 91 αγροτικούς γιατρούς μετά από τρίμηνη μόνο εκπαίδευση κατά ομάδες. Το 1978 υπήρξε ιστορική χρονιά για την ιατρική περίθαλψη. Στην πόλη Άλμα Άτα του Καζακστάν της τότε Σοβιετικής Ένωσης, η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας διακήρυξε την ανάγκη να δοθεί έμφαση στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Σύμφωνα με τον ορισμό που περιείχε η διακήρυξη της Άλμα Άτα, «Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας είναι βασική φροντίδα υγείας εδραιωμένη σε επιστημονικά ορθή πράξη και κοινωνικά αποδεκτές μεθόδους και τεχνολογίες που παρέχονται σε όλα τα άτομα με πόρους που εξασφαλίζει η κοινωνία και η χώρα». Έτσι, η Γενική Ιατρική, ως το κύριο μέσο παροχής πρωτοβάθμιας φροντίδα υγείας, τοποθετήθηκε αυτομάτως στην πρώτη γραμμή του συστήματος υγείας των πλείστων αναπτυγμένων χωρών του κόσμου και ο γενικός γιατρός αναγνωρίστηκε ως ο βασικός παράγοντας λειτουργίας αυτού του συστήματος.
Επηρεασμένος από το πνεύμα της Άλμα Άτα, ο τότε υπουργός υγείας Σπύρος Δοξιάδης ανέθεσε σε μια ομάδα εργασίας να ετοιμάσει ένα σχέδιο νόμου για την ουσιαστική καθιέρωση της ειδικότητας της Γενικής Ιατρικής στη χώρα μας. Όταν σε μια επιστημονική συνάντηση της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ιατρικής Εκπαίδευσης που διοργανώθηκε στην Αθήνα, ο Τζων Αλιβιζάτος παρουσίασε τις προτάσεις της ομάδας εργασίας για την αναδιοργάνωση των υπηρεσιών υγείας στην Ελλάδα, ένας ξένος σύνεδρος έθεσε το κρίσιμο ερώτημα: «Ποιος θα εκπαιδεύσει τους γιατρούς πρωτοβάθμιας φροντίδας;». Το ερώτημα αυτό έμεινε ουσιαστικά αναπάντητο. Ωστόσο, το 1981, λίγο πριν από την αλλαγή της κυβερνώσας παράταξης, ο Δοξιάδης υπέγραψε μια υπουργική απόφαση που όριζε εκπαίδευση 18 μηνών για την απόκτηση του τίτλου της ειδικότητας της Γενικής (Οικογενειακής) Ιατρικής. Εν τέλει, στο νομοσχέδιο του 1986 για το Εθνικό Συμβούλιο Υγείας, η νέα κυβέρνηση καθιέρωσε την ειδικότητα της Γενικής Ιατρικής. Η λήψη της ειδικότητας απαιτούσε εκπαίδευση τριών ετών, αλλά αργότερα, ακολούθησαν και ορισμένα ταχύρρυθμα εκπαιδευτικά προγράμματα για αγροτικούς γιατρούς.
Τι είναι ΕΣΥ
Ο ορισμός του Royal Australian College of General Practitioners για τη Γενική Ιατρική κάνει σαφές το ότι η Γενική Ιατρική αποτελεί «συνιστώσα του συστήματος φροντίδας υγείας». Σύστημα φροντίδας υγείας (health care system) είναι η οργανωμένη φροντίδας υγείας. Σύμφωνα δε με τον επικρατέστερο ορισμό, «φροντίδα υγείας (health care) είναι η πρόληψη, θεραπεία και αντιμετώπιση (διαχείριση, management) της νόσου και η διατήρηση της ψυχικής και σωματικής ευεξίας μέσω υπηρεσιών που παρέχονται από γιατρούς, νοσηλευτές και άλλους επαγγελματίες υγείας». Υπάρχουν τρία κύρια συστήματα φροντίδας υγείας:
1. Συστήματα φροντίδας υγείας αμιγώς ιδιωτικής πρωτοβουλίας -σχετικώς σπάνια.
2. Δημόσια συστήματα φροντίδας υγείας.
3. Συστήματα φροντίδας υγείας κυρίως ιδιωτικής πρωτοβουλίας με υπολειμματικό δημόσιο τομέα –όπως, π.χ., η Medicare στις ΗΠΑ.
Ο όρος Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) αποτελεί κατά λέξη μετάφραση του αγγλικού National Health System (NHS), της ονομασίας για το δημόσιο σύστημα φροντίδας υγείας που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στη Βρετανία, το 1948. Το βρετανικό NHS συγκροτήθηκε αρχικά από τρία μέρη: τους γενικούς γιατρούς, τους οδοντιάτρους και τα νοσοκομεία. Αργότερα, τη θέση των οδοντιάτρων κατέλαβε η καλούμενη «υγεία της κοινότητας» (community health). Ο κλάδος αυτός της ιατρικής περίθαλψης αφορά ομάδες ατόμων και όχι μεμονωμένα άτομα και υπηρετείται από γιατρούς δημόσιας υγείας, διαχειριστές υπηρεσιών υγείας (managers), επιδημιολόγους κ.λπ. Στη χώρα μας, ο όρος ΕΣΥ έκανε την εμφάνισή του για πρώτη φορά στο Νόμο 1397/Φ.43Α/7.10.83. Στα 13 χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι σήμερα έχουν δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως άλλοι 7 νόμοι για το ΕΣΥ. Χαρακτηριστικοί είναι οι τίτλοι αυτών των νόμων:
- Εκσυγχρονισμός και οργάνωση του ΕΣΥ (Ν.1579/Φ.217Α/23.12.85)
- Ρυθμίσεις για την εφαρμογή και ανάπτυξη του ΕΣΥ και άλλες διατάξεις (Ν.2071/Φ.123Α/15.7.92)
- Αποκατάσταση του ΕΣΥ και άλλες διατάξεις (Ν.2194/Φ.34Α/16.3.94)
- Ανάπτυξη και εκσυγχρονισμός του ΕΣΥ και οργάνωση των υγειονομικών υπηρεσιών, ρυθμίσεις για το φάρμακο και άλλες διατάξεις (Ν.2519/Φ.165Α/21.8.97)
- Βελτίωση και εκσυγχρονισμός του ΕΣΥ (Ν.2889/Φ.37Α/2.3.01)
- Τροποποιήσεις και συμπλήρωση της νομοθεσίας για το ΕΣΥ και ρυθμίσεις άλλων θεμάτων αρμοδιότητας του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας (Ν.3204/Φ.296Α/23.12.04)
- Εθνικό Σύστημα Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και άλλες διατάξεις (Ν.3329/Φ.81Α/4.4.05)
Παρ’ όλες αυτές τις προσπάθειες για την «εφαρμογή», την «ανάπτυξη», την «αποκατάσταση», τον «εκσυγχρονισμό» και τη «συμπλήρωση» της νομοθεσίας για το ΕΣΥ, οι γενικοί γιατροί, που αποτελούν (κατά την προσφιλή έκφραση των Βρετανών γενικών γιατρών) την ατμομηχανή της αμαξοστοιχίας του βρετανικού ΕΣΥ –δηλαδή, του συστήματος υγείας που επιχείρησε να μιμηθεί το δικό μας ΕΣΥ- εξακολουθούν να μένουν παραγκωνισμένοι έξω από το σύστημα. Ο λόγος είναι απλούστατα ότι δεν υπάρχει παράδοση δημόσιας πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας στη χώρα μας και έτσι από τους κυβερνώντες, το κοινό, αλλά και τον ευρύτερο ιατρικό κόσμο οι έννοιες «πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας» και «γενικός γιατρός» συλλαμβάνονται ως προϊόντα της διάνοιας μάλλον, παρά ως μέρος συγκεκριμένης πραγματικότητας. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά την ομόφωνη παραδοχή της «ανυπαρξίας οργανωμένης πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα, στη χώρα μας», κατά τη δημόσια συζήτηση που προηγήθηκε της κατάθεσης του σχεδίου νόμου για τη βελτίωση και τον εκσυγχρονισμό του ΕΣΥ το 2001, ο νόμος 2889, που τελικά ψηφίστηκε στη Βουλή, επικεντρώθηκε στην οργάνωση της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας φροντίδας υγείας, αφήνοντας για αργότερα την «ανάπτυξη και οργάνωση της δημόσιας πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας». Η τελευταία προσπάθεια νομοθετικής ρύθμισης της δημόσιας πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας έγινε στις 18 Φεβρουαρίου 2004, όταν ο τότε υπουργός Υγείας, ακαδημαϊκός κ. Κ. Στεφανής κατέθεσε «νομοσχέδιο για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας». Κατά περίεργη συγκυρία, όπως και στην περίπτωση της υπουργικής απόφασης Δοξιάδη για την ειδικότητα της γενικής ιατρικής το 1981, η κατάθεση του νομοσχεδίου έγινε λίγο πριν από την αλλαγή της κυβερνώσας παράταξης.
Η σημερινή πραγματικότητα
Πώς έχουν τα πράγματα σήμερα, 23 χρόνια μετά τη νομοθετική ρύθμιση για το ΕΣΥ και την έναρξη της «παραγωγής» γενικών γιατρών στη χώρα μας; Στην Ελλάδα, το ποσοστό των γενικών γιατρών στο σύνολο των γιατρών είναι μόλις 1,8% όταν οι γενικοί ιατροί στην Πορτογαλία αντιπροσωπεύουν το 31%, στην Ιταλία το 34%, στην Αγγλία 46% και στην Αυστρία το 50% του ιατρικού σώματος. Η πρωτοβάθμια περίθαλψη καλύπτεται κατά 70% από το ΙΚΑ, όπου στο σύνολο των γιατρών οι γενικοί γιατροί που υπηρετούν είναι ελάχιστοι, ενώ οι ανάγκες σε γενικούς γιατρούς στη χώρα μας υπολογίζονται σε 11.000, πράγμα που σημαίνει ότι ο αριθμός τους πρέπει να αυξηθεί κατά 600%. Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Εταιρείας Νέων Γιατρών και Επιστημόνων Υγείας, από 590 φοιτητές της Ιατρικής που ρωτήθηκαν μόνο οι 10 (ποσοστό 1,7%) δήλωσαν ότι έχουν πρόθεση να ακολουθήσουν την ειδικότητα της γενικής ιατρικής. Στις 4 Ιανουαρίου 2006, η κυβερνητική επιτροπή που συνεδρίασε υπό τον πρωθυπουργό ενέκρινε το σχέδιο για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας που προβλέπει, μεταξύ άλλων, τη θεσμοθέτηση οικογενειακού γιατρού, τη λειτουργία σε 24ωρη βάση αστικών κέντρων υγείας, και την μεταφορά του κλάδου υγείας του ΙΚΑ, και των άλλων ασφαλιστικών ταμείων στο ΕΣΥ. Στη συνεδρίαση αυτή, ο τότε υπουργός υγείας είχε εκτιμήσει ότι για να παραχθούν οι 6.000 γενικοί γιατροί τεταρτοετούς εκπαίδευσης που κατά τους υπολογισμούς του απαιτούνται για την πρωτοβάθμια περίθαλψη στη χώρα μας, θα χρειαστούν δέκα χρόνια. Λίγο αργότερα, ο υπουργός υγείας άλλαξε και αυτή τη στιγμή, η τύχη του νομοσχεδίου για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας αγνοείται. Είναι προφανές ότι για να υπάρξει οριστική ρύθμιση σε ένα τόσο κρίσιμο θέμα, όσο η πρωτοβάθμια περίθαλψη, χρειάζεται συνέχεια. Και συνέχεια είναι αδύνατο να υπάρξει όταν η μέση διάρκεια της θητείας των υπουργών υγείας κατά τα πρώτα τριάντα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση ήταν μόνο 16,3 μήνες (Λ. Λιαρόπουλος: Τα «Εγώ» του ΕΣΥ. Εκδόσεις ΒΗΤΑ, 2005). Μέχρις ότου εξασφαλιστεί μια τέτοια συνέχεια, που μπορεί να επιτευχθεί μόνο με διακομματική συμφωνία πάνω σε βασικές αρχές, οι όροι «γενική ιατρική» και «ΕΣΥ» θα παραμένουν στη χώρα μας κενοί περιεχομένου και η χρήση τους θα εξυπηρετεί μόνο εκείνους που επιχειρούν να καλύπτουν την απραξία τους πίσω από τη σύγχυση που δημιουργούν οι μεγαλόστομες διακηρύξεις. Το να δηλώνει κάποιος ότι γνοιάζεται για τη δημόσια υγεία δεν αρκεί. Όπως έχει γράψει η Αμερικανίδα συγγραφέας Dorothy Galyean: «Η έγνοια είναι σαν μια κουνιστή πολυθρόνα – σου δίνει κάτι να κάνεις, αλλά δεν σε οδηγεί πουθενά».
Συμπέρασμα
Η Γενική Ιατρική είναι ιδιαίτερη ιατρική ειδικότητα, η οποία δεν προσδιορίζεται τόσο από το είδος των νοσημάτων που καλύπτει, αλλά από τον τελείως διαφορετικό, σε σύγκριση με τις άλλες ιατρικές ειδικότητες, τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τα προβλήματα υγείας. Αποτελεί τη βάση κάθε οργανωμένου συστήματος υγείας, αφού είναι η μόνη που μπορεί να παίξει συντονιστικό ρόλο, απαραίτητο για τη λειτουργία του συστήματος. Ο γενικός γιατρός νοιώθει αμήχανος και ανικανοποίητος όταν είναι υποχρεωμένος να προσφέρει υπηρεσίες έξω από ένα ολοκληρωμένο σύστημα πρωτοβάθμιας περίθαλψης, αλλά και το πρόγραμμα εκπαίδευσης στη Γενική Ιατρική δεν μπορεί να σχεδιαστεί με ακρίβεια όταν δεν είναι γνωστό το ποιες ακριβώς ανάγκες του συστήματος αναμένεται να καλύψει ο μελλοντικός γενικός γιατρός. Ο κίνδυνος από μια ιδιόμορφη “newspeak” στο χώρος της υγείας είναι προφανής.
Η Μαία του πόνου μας
Η Μαία του πόνου μας
Πρώτες σκέψεις και εμπειρίες ενός Αγροτικού Ιατρού στο Κέντρο Υγείας Αρεόπολης
Από το σκίρτημα της ελπίδας και της αυταπάρνησης γεννήθηκε η αγάπη, εκείνη που σεργιανίζει στα όνειρά μας και νοθεύει τις πιο μαύρες σκέψεις μας, εκείνη που αφουγκράζεται το αιώνιο και ερωτοτροπεί με το παρόν (εξάλλου το τώρα δικαιώνεται μόνο από τον έρωτα).Η αγάπη για τη φύση, η αγάπη για την ομορφιά, η αγάπη για τον Θεό, η αγάπη για τον άνθρωπο…
Τον άνθρωπο… το κτίσμα που έχει ευλογηθεί με μια κατάρα… να είναι φθαρτό, πρόσκαιρο, μα και ιάσιμο. Κι αν η κατάρα περνά μέσα από την μοναξιά του πόνου και της ανημποριάς, η ευλογία τίκτεται από τη μήτρα του πλησίον (εξάλλου μόνο η βοήθεια στο συνάνθρωπο γεννά τον άνθρωπο, μέσα στον άνθρωπο). Το χέρι που θεραπεύει είναι αυτό που γεφυρώνει το χάσμα της φύσης, που αναπληρώνει την ισορροπία του σώματος και τιθασεύει την αρμονία της ψυχής. Αυτό το χέρι, το χέρι του γιατρού, δεν είναι παρά η προέκταση εκείνου του χεριού που κάποτε ευλόγησε τον γάμο, τους αποστόλους, τα παιδιά, τη γυναίκα, την πόρνη, τη θυσία, τον άρτο…(εξάλλου ο γιατρός ανέκαθεν εθεωρείτο μικρός θεός ). Και αν το θαύμα της ίασης (εξάλλου ό,τι είναι θεϊκό δεν μπορεί παρά να είναι θαυματουργό) ίσως χρειαστεί πολλά χέρια για να τελεσφορήσει, σίγουρα η αφετηρία της, πηγάζει από τον γιατρό που αφουγκράζεται την ανάσα του πάσχοντος νυχθημερόν και τον γνωρίζει σαν να είναι μέλος της οικογένειάς του (εξάλλου αυτός ονομάζεται οικογενειακός γιατρός), του γιατρού της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Μπροστά στον πρώτο πόνο, την πρώτη σύρραξη του φθαρτού με το άφθαρτο, ο οικογενειακός γιατρός είναι αυτός που σκύβει στο προσκεφάλι του ασθενή… (ή μήπως του συγγενή του;)… και δροσίζει το μέτωπό του από τον ιδρώτα της αγωνίας του, της δοκιμασίας και της στεναχώριας του, ταγμένος και αφοσιωμένος στους σκοπούς της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
Πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας… η μαία του πόνου μας… αυτή που όταν γεννιέται ο πόνος, και παίρνει τις πρώτες ανάσες του (εξάλλου τότε ακούγεται και το πρώτο κλάμα, το κλάμα του… πόνου) τον υποδέχεται πρώτη στη ζωή, όχι για να τον νανουρίσει, μα για να τον σωπάσει. Η μαία που σκεπάζει κάτω από τη ζεστή κάπα της τον οικογενειακό γιατρό, εκείνον που συντροφεύει τον άνθρωπο πριν καν εκείνος ζητήσει τη βοήθειά του, στο δρόμο της πρόληψης, εκείνον που βλέπει πρώτο ο ασθενής στην οδό της ασθένειας, όπως το νεογέννητο βλέπει πρώτα τη μαία του, μα και εκείνον που θα συντροφέψει τον ασθενή από την αρχή της δοκιμασίας του ως την ίαση ή ακόμα και ως το θάνατο (εξάλλου ο θάνατος είναι το μόνο ασάλευτο θεμέλιο της ζωής). Όταν ο πόνος γεννηθεί (αφού έχει τραφεί μέσα στην ανθρώπινη μήτρα όχι από πλακούντα, αλλά από δάκρυ),τότε ο άνθρωπος τρέχει στο δικό του σύντροφο, τον γιατρό του λαού όπως τον ονομάζει και εκείνος σηκώνει σαν άλλος Κυρηναίος τον ξένο σταυρό, προσδοκώντας όχι μια σταύρωση, αλλά μια ανάσταση… μία έγερση από το κρεβάτι του πόνου.
Ένα τέτοιο όμως λειτούργημα απαιτεί μονάχα ανθρώπους ανιδιοτελείς, αφιλοχρήματους, εργατικούς, αγαθούς ή απλά… ανθρώπους. Κι αν η εποχή μας βασανίζεται από δυνάστες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ο αληθινός γιατρός του λαού σφυρηλατεί την καθαρότητα και την αυταπάρνηση πάνω στο λειτούργημά του, δίνεται με όλο το είναι του στο σκοπό του και ταυτίζεται με τον πάσχοντα (εξάλλου και ο ίδιος δεν είναι άφθορος).Η σαγήνη του εύκολου και γρήγορου πλούτου δεν τον αγγίζει, η ματαιοδοξία δεν τον συνεπαίρνει και η ανευθυνότητα είναι κάτι άγνωστο για κείνον. Ο γιατρός του λαού είναι πάντα κοντά στον άνθρωπο που τον έχει ανάγκη και μακριά από τις ψεύτικες ανάγκες που δημιουργεί ο άνθρωπος. Ξέρει να ονειρεύεται, έστω μαζί με λίγους, (εξάλλου πάντα τα όνειρα είχαν λίγους οδοιπόρους) και τολμά να θυσιάζεται.
Όταν ο άνθρωπος ιχνηλατεί τις ουράνιες επιταγές και πασχίζει να αδράξει λίγο γαλάζιο χρώμα από τα ψηλά, ξέρει πως εκεί μπορεί να καθρεφτιστεί η εικόνα του ιατρού του λαού, εκείνου που γεμάτος αγάπη για το λειτούργημα και τον συνάνθρωπο, κόβει τον ομφάλιο λώρο του πόνου και δίνει ό,τι έχει για τον ασθενή του… λάθος… για τον συγγενή του…
Έτσι η αγάπη, που ενέπνευσε την αρχή αυτών των σκέψεων, (εξάλλου οτιδήποτε στη ζωή, τελικά γίνεται ή όχι, από αγάπη… είτε για τον εαυτό μας, είτε για τους άλλους ) μόνο αυτή μπορεί να εμπνεύσει τέτοιους ανθρώπους, τέτοιους γιατρούς, τέτοιες συνειδήσεις. Τότε ο λειτουργός της οικογένειας, ο σύντροφος της καθημερινότητας, ο γιατρός του λαού έχει επιτελέσει το έργο του… και κοιτάζοντας στον ορίζοντα διακρίνει την ατάραχη συνείδησή του (εξάλλου εκεί που η θάλασσα ακραγγίζει τον ουρανό δεν διακρίνονται κύματα)…
Ιανουάριος 2011
Δ. Πουλακίδας
Αγροτικός Ιατρός Κέντρου Υγείας Αρεόπολης
Δ. Πουλακίδας
Αγροτικός Ιατρός Κέντρου Υγείας Αρεόπολης
Στένωση της καρωτίδας αρτηρίας Χειρουργείο ή stent;
Στένωση της καρωτίδας αρτηρίας Χειρουργείο ή stent;
Ερευνητική ομάδα από τη χώρα μας κατέδειξε την υπεροχή του χειρουργείου έναντι της τοποθέτησης stent για τη θεραπεία της στένωσης της καρωτίδας αρτηρίας.
“Carotid Artery Stenting Versus Carotid Endarterectomy: A Comprehensive Meta-Analysis of Short-Term and Long-Term Outcomes”
Economopoulos KP, Sergentanis TN, Tsivgoulis G, Mariolis AD, Stefanadis C. Stroke. 2011.
Ποια τελικά είναι η ορθότερη χειρουργική αντιμετώπιση της στένωσης της καρωτίδας αρτηρίας; Ένα πολυσυζητημένο, πολυδιάστατο ερώτημα που έχει πολλάκις έως τώρα διχάσει την ιατρική κοινότητα, βρίσκει απάντηση.
Την απάντηση έδωσε ομάδα Ελλήνων επιστημόνων μέσω μετα-ανάλυσης που καταδεικνύει την υπεροχή του χειρουργείου έναντι της τοποθέτησης stent, η οποία δημοσιεύθηκε την προηγούμενη εβδομάδα στη διαδικτυακή έκδοση της έγκριτης επιστημονικής επιθεώρησης “Stroke”. Ο κ. Κωνσταντίνος Οικονομόπουλος , πρόεδρος του Συλλόγου Νέων Ιατρών, ο κ. Θεόδωρος Σεργεντάνης συνεργάτης της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ο κ. Γεώργιος Τσιβγούλης Λέκτορας Νευρολογίας της Ιατρικής Σχολής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, ο Γενικός Ιατρός κ. Ανάργυρος Μαριόλης Πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Γενικής Ιατρικής και Διευθυντής του Κέντρου Υγείας Αρεόπολης Μάνης, υπό την εποπτεία του Προέδρου της Ιατρικής Σχολής και Τακτικού Καθηγητή κ. Χριστόδουλου Στεφανάδη προέβησαν σε συστηματική ανασκόπηση της σχετικής με το εν λόγω ζήτημα βιβλιογραφίας (1206 άρθρα στη βάση δεδομένων MEDLINE και περιλήψεις συνεδρίων), η οποία οδήγησε σε τελική επιλογή 13 τυχαιοποιημένων κλινικών μελετών που συνέκριναν το ανοιχτό χειρουργείο με την τοποθέτηση stent. Μεταξύ αυτών η πολυαναμενόμενη μελέτη CREST η οποία δημοσιέυθηκε το Μάιο του 2010 στην έγκριτη επιστημονική επιθεώρηση “New England Journal of Medicine”, αυξάνοντας το ήδη υπάρχον δείγμα κατά 2500 ασθενείς (ποσοστό αύξησης περίπου 30%).
Η μετα-ανάλυση, η συνδυαστική δηλαδή ανασύνθεση των αποτελεσμάτων των επιμέρους μελετών, βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας της στατιστικής ισχύος καθώς δείγμα της αποτελεί το άθροισμα των δειγμάτων των επιμέρους μελετών. Έτσι, η συγκεκριμένη μετα-ανάλυση με δείγμα περίπου 7500 ασθενών (3.723 υποβληθέντες σε ανοιχτό χειρουργείο και 3.754 με τοποθέτηση stent) κάνει την πλάστιγγα να γείρει υπέρ του ανοιχτού χειρουργείου, ειδικότερα για ασθενείς άνω των 70 ετών.
Πιο συγκεκριμένα, το ανοιχτό χειρουργείο σχετίστηκε τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα με λιγότερα εγκεφαλικά επεισόδια συγκριτικά με αυτούς στους οποίους τοποθετήθηκε stent. Αντίθετα το χειρουργείο συσχετίστηκε με αυξημένο αριθμό εμφραγμάτων του μυοκαρδίου και τραυματισμών των εγκεφαλικών νεύρων σε σχέση με την τοποθέτηση stent σε όλες τις ηλικιακές ομάδες. Αξίζει να τονιστεί ότι η εν λόγω ομάδα δεν είχε καμία οικονομική εξάρτηση κατά τη διάρκεια της εκπόνησης της ανωτέρω μελέτης.
Αν και η χώρα μας διανύει μια περίοδο έκπτωσης των ηθικών αξιών και οικονομικής στενότητας, μέσα σε αυτό το κλίμα οι «εραστές» της γνώσης συνεχίζουν να υπάρχουν και τα δημιουργήματά τους συνεχίζουν να αναδύονται στην επιφάνεια.
Συμπερασματικά η τοποθέτηση stent είναι μια θεραπευτική επιλογή που απαιτεί προσεκτική επιλογή των ασθενών που υποβάλλονται σε αυτή. Η ενδαρτηρεκτομή παραμένει η πρώτη επιλογή για τη θεραπεία της στένωσης της καρωτίδας αρτηρίας, ενώ η τοποθέτηση stent μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο σε μερικές ομάδες ασθενών και όταν η ενδαρτηρεκτομή αντενδείκνυται.
Η μετα-ανάλυση, η συνδυαστική δηλαδή ανασύνθεση των αποτελεσμάτων των επιμέρους μελετών, βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας της στατιστικής ισχύος καθώς δείγμα της αποτελεί το άθροισμα των δειγμάτων των επιμέρους μελετών. Έτσι, η συγκεκριμένη μετα-ανάλυση με δείγμα περίπου 7500 ασθενών (3.723 υποβληθέντες σε ανοιχτό χειρουργείο και 3.754 με τοποθέτηση stent) κάνει την πλάστιγγα να γείρει υπέρ του ανοιχτού χειρουργείου, ειδικότερα για ασθενείς άνω των 70 ετών.
Πιο συγκεκριμένα, το ανοιχτό χειρουργείο σχετίστηκε τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα με λιγότερα εγκεφαλικά επεισόδια συγκριτικά με αυτούς στους οποίους τοποθετήθηκε stent. Αντίθετα το χειρουργείο συσχετίστηκε με αυξημένο αριθμό εμφραγμάτων του μυοκαρδίου και τραυματισμών των εγκεφαλικών νεύρων σε σχέση με την τοποθέτηση stent σε όλες τις ηλικιακές ομάδες. Αξίζει να τονιστεί ότι η εν λόγω ομάδα δεν είχε καμία οικονομική εξάρτηση κατά τη διάρκεια της εκπόνησης της ανωτέρω μελέτης.
Αν και η χώρα μας διανύει μια περίοδο έκπτωσης των ηθικών αξιών και οικονομικής στενότητας, μέσα σε αυτό το κλίμα οι «εραστές» της γνώσης συνεχίζουν να υπάρχουν και τα δημιουργήματά τους συνεχίζουν να αναδύονται στην επιφάνεια.
Συμπερασματικά η τοποθέτηση stent είναι μια θεραπευτική επιλογή που απαιτεί προσεκτική επιλογή των ασθενών που υποβάλλονται σε αυτή. Η ενδαρτηρεκτομή παραμένει η πρώτη επιλογή για τη θεραπεία της στένωσης της καρωτίδας αρτηρίας, ενώ η τοποθέτηση stent μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο σε μερικές ομάδες ασθενών και όταν η ενδαρτηρεκτομή αντενδείκνυται.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
